Zaterdagavond, bomvolle Westlandhal, rechtertribune en de hoek (sorry scheids), Ondo 1 – Refleks 1. Voor mijn gevoel een 4 – jaarlijks korbalfeit. Ben zelf al een tijdje gestopt met mezelf voor schut te zetten tegen Ondo en benader deze wedstrijd al jaren als een herhaling van Mission Impossible op Veronica, waarvan je weet hoe die gaat aflopen, maar dan zonder Tom Cruise. Dat we ieder jaar tegen Ondo moeten is gek genoeg niet de schuld van de familie de Mol en zelfs niet van het KNKV, nee. Het ligt echt aan Ondo zelf, omdat ze, ondanks de ambitie en het momentum, maar niet uit deze (na de vorming van de KL2), verkapte 2 klasse promoveren in de zaal.
Maar…
Dit jaar zou alles anders zijn voor Ondo (bron: AD). 60 dagen geen drank, gezond eten en toch een beetje hulp van het KNKV bij de poule-indeling. Als buitenstaander zijn het sowieso veranderlijke tijden voor het Westland. Kassen verdwijnen uit het straatbeeld, moskeeën klotsen tegen de grens van Wateringen aan, het noorderlicht verjaagt het kaslicht en drinken doen ze dus ook niet meer, althans, in ‘s-Gravenzande. Niet gek dat Jutta Leerdam het over de grens zoekt. Het deed mij een beetje denken aan het opvoeden van een kind: ‘Als je niet gaat roken, krijg je je rijbewijs’. Vaak ging je dan toch roken en kreeg je alsnog je rijbewijs en een Opel Corsa, als je geluk had. Of je ging niet roken en kreeg niks. Zoals ik. Maar goed, wat zegt de historie eigenlijk? 2 keer gelijk en 3 keer verloren, waarvan de laatste keer kansloos. Maar! Nog nooit ging het om het kampioenschap. Nu wel. ‘Tjieke, tjieke, tjieke’, ofzo, op naar de wedstrijd.
Alles liep eigenlijk volgens plan in ‘s-Gravenzande, maar veel pech en wisselingen aan de heren kant strooide zand in de Westlandse motor, al moet je ook met een beetje zand in de aandrijving Alo wel onder de 28 goals kunnen houden. Ook als het duinzand is. Dat deden ze niet, met als gevolg 5 verliespunten sinds de kerst. Het was hopen op wonderlijk herstel voor de ’s-Gravenzanders en dat voelde je. Na wat informatie van spion Matthijs (te herkennen aan z’n muts), wisten we dat 50% van hun rebounds niet zouden starten (spoedig herstel gewenst heren). “Da’s lekker”, zou Robèrt van Beckhoven zeggen. Zeker omdat Refleks er wel goed in zat en we de strijd met de geel-blauwe supportersgroep al na 1 minuut hadden gewonnen. Er zijn kerncentrales in Oekraïne die meer sfeer hebben dan onze Schilp, maar uit kunnen we er schijnbaar wel een feestje van maken. Het voelde sinds jaren weer als een ouderwetse wedstrijd in de Marimbahal. Prachtig en een gemis als je er niet bij was, zeker als je van koprollen houdt. Oké, nu echt naar de wedstrijd.
Gezien de situatie was het knap hoe Ondo zaterdag uit de startblokken schoot. Anne Wildschut en Hugo Meijer opende de score, die beiden een sterk seizoen spelen. Gelukkig bleef Refleks bij door een vrije bal van de man van glas en uitblinker van de dag, Martijn den Heijer. Via Roos Vroonland en een omdraaibal van Merel Arensman werd het verschil snel naar 3 gebracht. Ondo nam het initiatief met hun kenmerkende spel en toen zelfs de tijdelijk teruggekeerde Jory Spaans een korte kans binnenschoot, ga je je als troetelbeertje toch een beetje zorgen maken over de afloop. 5 minuten gespeeld en alweer 5-1 voor Ondo. Ik dacht zelfs Tom Cruise in de zaal te zien of was het nou Frank Stout? Ah fijn.
Hierna kreeg Refleks verdedigend wat meer grip op de wedstrijd en Thom Mosterd begon zich te bemoeien met de scores. De aanval erna was het code paars in ’s-Gravenzande. Storm Hugo was in het land, want Thom wandelde erlangs en zijn tegenstander schijnt nog steeds rondjes te draaien. Refleks komt dus terug tot 5-3, maar Matthijs Verbaan pakt in deze fase veel verdedigende rebounds voor Ondo, waardoor Refleks niet echt in kon lopen. Toen hij zijn 5e pakte dacht de scheids daar anders over. Een stip en daar weet Stefan Helgers wel raad mee, 5-4. Als je naast Merel Arensman staat en de vrije ballen mag nemen, dan ben je een specialist en dat liet Anne Wildschut nog maar eens zien, wel voor het laatst, want Ondo zou later veel vrije ballen missen. Halverwege de tweede helft mist Casper Tak een vrije doorloop om op drie verschil te komen en Ondo begint ook wat slordiger te worden in de passing. Helaas wou Refleks net iets te snel het gat dichten, waardoor Ondo makkelijk in balbezit kon komen met de sterk reboundende Jory en Hugo.
In de tussentijd, wandelt Thom er weer een paar keer langs en mist Alon keizer nog een 100% kans voor Ondo. Martijn den Heijer stopt dan een lange periode van droogte met een afstandsschot tegen de in zone verdedigende Jory Spaans (de zone 2 meter rond de korf) en niet veel later laat Roos Vroonland aan haar teamgenoten zien hoe je wel een doorloop afmaakt. Gelukkig kregen wij wederom een cadeautje van de scheids, Stefan Helgers zegt bedankt en maakt er 7-6 van vanaf de stip. Ook de andere Helgers gaf haar fanclub iets om voor te juichen. Desiree kreeg wel erg veel ruimte van Alon Keijzer en maakt de 7-7. De niet uitgeslapen Matthijs Verbaan (gefeliciteerd trouwens) maakt er 8-7 van en dit zou de laatste keer zijn dat Ondo op voorsprong kwam.
Het was een wedstrijd met harde duels, veel kleine blessurebehandelingen, slechte liedjes (behalve die van jou, Sem) en hier en daar zelfs een koprol. De naam was Jos de Joode en ja hij is vrijgezel. Sorry scheids. De wedstrijd werd hervat en ik moet eerlijk bekennen dat ik nog onder de indruk was van de pauzeact en het feit dat ik Stefan een fade-away heb zien nemen, dan weet je dat het goed zit met het vertrouwen. Ondo krijgt vervolgens weer geen stip en mist wederom een dot van een kans via Casper Tak en aan de andere kant krijgen wij wel weer een stip. Een koud kunstje voor Mandy van Westbroek, want zij maakt er 8-8 van. Voor Merel Arensman een warm kunstje, denk ik? Want die mist er één, maar maakt het meteen goed met een korte kans. Inmiddels hebben ook Liz Ekering en Jeffrey Mosterd de bal zorgvuldig door het gele gegooid en Jory Spaans leek de ruststand te beslissen met een luchtzoeker waar Robbert van Essen trots op was geweest. Op slag van rust wordt Daan Daenen doorgezaagd, maar krijgt doordringen tegen, waardoor Martijn de aanval erna kon aanleggen voor een halftime buzzer (dat was Engels). 11-12 voor Refleks en tijd om te rusten. Ook voor de spelers… Versie voor laaggeletterden: Ondo had pech, maar na de 5 minuten was Refleks eigenlijk gewoon beter.
De Tweede helft kunnen we kort over zijn. Refleks ging door waar het mee bezig was en zorgt dat de eerste kans steeds later in de schotklokt komt. Ondo gleed steeds verder af, begon slechter te schieten en juicht vooral uit opluchting. Ze moesten veel wisselen wat stoorde in de normaal zo duidelijke rolverdeling en ze kwamen nog maar 4 keer tot scoren in de 2e helft. Daan Daenen kwam er nog in om Thom en Martijn van het scoren af te houden, maar er zat natuurlijk niemand op de bank die dat kon waarmaken. Thom en Martijn scoorde meteen en hadden nu alle vrijheid om met verminderde rebounddruk, samen aan te vallen door de goed steunende dames. Via Merel doet Ondo nog wat terug. Ze had meer kunnen doen voor haar ploeg, maar miste weer een stip. Moet gezegd worden, een stip nemen in de paarse-hoek is geen sinecure. Wij krijgen direct erna weer een discutabele stip mee en toen Tinus met nog 4 seconden op de klok een verkapt hoekje raak wierp, was de wedstrijd gespeeld. Gouden handjes die jongen, net als de kok van mijn plaatselijke shoarmatent. Dit werd opgevolgd door een zogeheten “buzzer-not-beater” van Liz, 13-17 en met nog 15 minuten te spelen kwamen Eline Huesken en bankwarmer Mathhijs schouten in de ploeg. Refleks zat scorend in een mindere fase, maar via een duik van Matthijs en schoten van Eline en de (ja ik ga het zeggen) sterk spelende Jeffrey, kwamen we op 14-22, omdat ere wie ere toekomt, Kim de Jong haar strafworp wel weet te maken. Vlak voor tijd dwong Eline haar eigen publiekswissel af, wat mag als je op die leeftijd al zo’n wedstrijd speelt en het publiek had nog 3 minuten voor alle afgezaagde formaliteiten. Ik wou niet meedoen, maar ik was er nu toch en zo sta je “het is stil aan de overkant” te schreeuwen naar je eigen reservebank. Er bleven nog 10 seconden over tot het eindsignaal. Genoeg voor Thom om een aangekondigde fade-away te maken vanaf de zijlijn, want dat is waar je fade-aways hoort te nemen. Een wereldgoal en eindelijk konden we vieren wat we al 20 minuten wisten; Refleks wint van Ondo.
Ik zal je heel eerlijk zeggen, waar ik ook ben of het nu onder een Douglas houten pergola is in het zonnetje, bij de garderobe in de Danzig of in een wanstaltige Kwibus, ik ben nooit het middelpunt van de feestvreugde. Maar vandaag wel, want met zo’n ploeg is het makkelijk om supporter te zijn. Wat een dag, wat een prestatie, maar vooral wat een beleving bij de spelers en supporters (jong en oud).
‘Jas, kunnen we zeggen dat ik een betere trainer ben dan speler?’, vroeg Mickael. Ik zei niks, maar ik wist wel dat iedereen die Mickael ooit heeft zien spelen, dit kan beamen. Ik ga het gewoon zeggen. Refleks is volgend jaar overgangsklasser. En met de jeugd die eraan komt (ja, ook jij Niels), is dat een mooie stap. Wie weet wat het eindstation is voor ons, als alles goed valt, maar ook voor Ondo. Als ze ooit een treinverbinding krijgen.
Misschien binnenkort te zien op Veronica. Tot zaterdag, zonder kwibus.
Jascha van Lith